ABOUT
Emma Rheel behaalde in 2017 een Master in Revalidatiewetenschappen en Kinesitherapie te Gent Universiteit, België. Na haar studie fysiotherapie heeft zij de Specifieke Docentenopleiding in gezondheidswetenschappen gedaan in Gent. Haar interesse in het werken met kinderen en het doen van onderzoek in de kindergeneeskunde is voortgekomen uit verschillende stages binnen de opleiding fysiotherapie en uit haar ervaring als scout leider. Naast haar opleiding tot docent heeft ze een master gehaald gericht op de invloed van elektronische apparaten op de ontwikkeling van fijne motoriek bij kleuters. Sinds oktober 2018 werkt ze als doctoraatsonderzoeker binnen de Onderzoeksgroep Pain in Motion (PAIN), Afdeling Fysiotherapie, Menselijke Fysiologie en Anatomie van de Vrije Universiteit Brussel, Brussel, België, binnen een Joint PhD met de Gent Gezondheidspsychologie Laboratorium, Afdeling Experimenteel-Klinische en gezondheidspsychologie van de Universiteit Gent, Gent, België. Zij is lid van de internationale onderzoeksgroep Pain in Motion (www.paininmotion.be ).
Emma’s onderzoeken focussen zich op de rol van afleiding, pijn neurowetenschappen onderwijs en ouders in begrip veranderingen van de pijn- en angstherinneringen van kinderen met chronische pijn.
samenvatting
Pain is a normal every-day human experience. However, pain can become abnormal when it persists and becomes overprotective. About 11-38% of children experience chronic pain, having an adverse impact on various key life domains.Pain is the most common reason for people, including children, to consult a healthcare professional, which is a physiotherapistin the majority of cases. Traditionally, physiotherapists have been trained with a strong biomedical focus, explaining one’s pain by a narrow range of potential contributors such as tissue state and posture. Contemporary pain science has taught us that a wider range of potential contributors add toone’s pain. Essential to that is that pain is a bio psychosocial phenomenon, influenced by biological (e.g. nociception, genetics), psychological (e.g. cognitions, beliefs), and social/contextual (e.g. family, friends, culture, school)factors.Increasing children’s knowledge about contemporary pain science through pain science education provides a foundation for other pain management strategies, by addressing their conceptual gaps and misconceptions regarding pain, and by decreasing the perceived threat value of pain. Growing evidence about the efficacy of pain science education interventions in children and adolescence is promising and provides hand les for future research and implementation in clinical practice.Within this key note presentation, we will take you through the past, the present and the future of pain science education for children.